1874 yılında Paris’te, akademik “Salon Sergisi” jürisi tarafından eserleri reddedilen bir grup ressam, kendileri gibi düşünen dostlarıyla birlikte fotoğrafçı Nadar’ın atölyesinde bir sergi açarlar. Monet, diğer eserlerinin yanı sıra “İzlenim, Gündoğumu” adlı resmini de sergiler. Sözde “banal” konusu (puslu bir liman manzarası) ve “üstünkörü” sürülmüş boyasıyla halkı şaşırtan, kızdıran ve alay konusu olan bir resimdir bu... Doğan güneşin izlemini yansıtan bu resim, bir gazeteciyi sergi hakkında yazdığı korkunç eleştirel bir makaleye “İzlenimcilerin Sergisi” başlığı koymaya sevk etmiştir. Böylece yeni bir sanat akımının bir ismi olur: İzlenimcilik.

Claude Monet, Avrupalı bir resim üslubu olan izlenimciliğe uluslararası saygı kazandıran sanatçıdır. Bu akımın yaygınlaşmasını ve kuramsal açıdan temellendirilmesini özel olarak hedeflemediği halde, kendi döneminde baş temsilcisi olmuştur.

Monet monografisinde, onun eserleri ışığında izlenimci akımı, resim sanatına getirdiği yenilikleri ve modern resmin doğuşuna neden olan 19. yüzyıl Fransası’ndaki “resmi” sanat iklimini de bulmak mümkündür.