Arif Keskiner, namı diğer Çiçek Arif’in kendi hikâyesiyle birlikte,  aydınımızın bohem tarihini kaleme aldığı anılarla sarmalanmış kitabında kimler yok ki…

“Arif kirvemin bu anıları, kesinlikle anı değil salt, aynı zamanda da aydınımızın 1950’lerde başlamış ‘bohem yaşamının’ tarihi, hiç kuşkunuz olmasın. Üstelik, olağanüstü yalınlıkta, ustaca yazılmış. Okudukça tadına varacaksınız ve doyamayacaksınız. Eminim...”

                                                                                                                                                            – Demirtaş Ceyhun 

“Yakın geçmişimizin Beyoğlu ağırlıklı Türkiyesi’nde paylaşılan bir yaşamı çekincesizce gözler önüne serdiği için Arif’in eline sağlık.”

                                                                                                                                                            – Cengiz Alpman

“‘Çiçek gibi’, Arif’in ne zaman keyiflense ettiği kelamdır. Kitap da öylesine keyifli...”

                                                                                                                                                            – Birol Kudatgu

“Kitabı kapattığımda bir süre kaldım öylece. Tadı damağımda değil, belleğimde kalmıştı...”

                                                                                                                                                            – Tunç Başaran

“Arif Keskiner’in anılarını okurken zaman zaman gözlerim doldu, zaman zaman da gülümsedim. Anıları okuduktan sonra Arif’e, ‘bu malzemeden bir roman yazabilirdin’ dedim. Çiçek Gibi gerçekten de bir Orhan Kemal, hatta bir Dickens romanının zengin malzemesini taşıyor.”

                                                                                                                                                            – Atıf Yılmaz

İçindekiler;

• ·         Kuşları koklayıp, çiçeklerin sesini dinlemek...

  ·         Anı değil, sanki aydınımızın bohem tarihi

  ·         Çiçek gibi anılar...

  ·         Çiçek niyetine

  ·         Annem namaz kılmıyor, uçuyordu...

  ·         “Demirciler Çarşısı”nın Derviş Bey’i Memet Amcam

  ·         Masal anası Sürmeli Emine

  ·         Sülüsüm Adana’ya kesiliyor

  ·         Çocukluk eğlencesi Kurtuluş Bayramı

  ·         İsyanlar... İskânlar

  ·         Sarhoş saracın çırağı

  ·         Köy enstitüleri köylülere

  ·         Ben de herkes gibi çocuktum

  ·         İhtilal görevlisi, bir kan davalı

  ·         İlk aşk... Masum aşk

  ·         Ayakta ölmüş

  ·         Devalüasyon bar açtırıyor

  ·         Muharrem Amca... Sırrı... Lise

  ·         Üçüncü mevki trenle İstanbul

  ·         Çocuk ne bilsin nalbandı

  ·         Kaçamak aşk evliliğe çarpıyor

  ·         Namus denetiminden geçiyorum

  ·         Önce, dilimi düzeltmeliyim!

  ·         “Lan, polis misin yoksa sen?”

  ·         “‘Camus’, ‘Kamü’ diye okunur oğlum...”

  ·         Baylan sanatçıların durağıydı

  ·         “Hani la sen Paris’e cideydun?”

  ·         “Gittikçe artıyor yalnızlığımız...”

  ·         Ergin Günçe’yle Nâzım’ı tanıyorum

  ·         Yaşar Kemal’in oğlu oluyorum

  ·         Hayatımın üniversitesi Kulis

  ·         Hayalet Oğuz diye bir bohem

  ·         Cimcime diye bir kız

  ·         Vapurla gelen kadın

  ·         Votkasından ayrılmayan Durnev Tunaseli

  ·         Istakoz alacak paramız mı var?

  ·         Fenerbahçeli Aktedron Fikret

  ·         Yaşar Kemal’in yüzük parası

  ·         Ruhi Su’nun türküleri

  ·         “Gel bizim fabrikaya müdür ol...”

  ·         Sakın kavga etmeyin

  ·         Köyde bir idealist

  ·         Kupayı elimizden kaçırdık

  ·         Yine mi çiçeğiz?..

  ·         Ali Çavuş ile Mustafa Kemal

  ·         “Bu kahvede İşçi Partisi konuşulacak...”

  ·         Şevket Hoca’nın aşkı

  ·         Köyde başlık parası kalkıyor

  ·         Harbiden askerlik

  ·         Bizim Rujdan, oldu Murat Soydan

  ·         Askerlik bitiyor, işsizlik başlıyor

  ·         Cahit Irgat kendisine âşıktı

  ·         Kulis ile Fuaye maça çıkıyor

  ·         “Üç Şef”in işletmesini alıyorum

  ·         Adanalı niye Allah’a küfreder?

  ·         Yılmaz Güney’in tek amacı sinemacı olmaktı

  ·         Kavga sahnesinin figüranı oluyorum

  ·         Yılmaz Güney’in ilk mahpusluğu

  ·         “Ben artist olacağım...”

  ·         Yılmaz, “Çirkin Kral” oluyor

  ·         Yılmaz Güney çok iddialıydı

  ·         Yılmaz Oldsmobil’ini Aybar’a veriyor

  ·         “Boynu Bükükler”i basıyoruz

  ·         “Umut” Cannes yollarında

  ·         Kültür elçisi Abidin Dino

  ·         “Umut”un bobinleri karışınca

  ·         Elrom öldürülüyor, Türkiye karışık

  ·         Yılmaz Güney hapisten çıkıyor

  ·         Lale İşkembecisi’nden Numune Kolej’e

  ·         Terim’in Marmara’da kaybolan kayınpederi...

  ·         “Sürü” filminin hikâyesi

  ·         “Bayram” filmi nasıl “Yol” oldu?

  ·         Prodüksiyon amirliğinden yayınevi müdürlüğüne

  ·         Orhan Kemal’e ev alıyorum

  ·         Edebiyatçılar Birliği Lokali’nin sakinleri

  ·         Taksitli kitap satışında patlama

  ·         İlk trafik kazamı yapıyorum

  ·         Piyango biletinden kaybolan 1.000 lira

  ·         Sel alıyor kitapları

  ·         Muhterem Nur’un fotoromanı: “Ömrümce Ağladım...”

  ·         Finike yollarında

  ·         Bodrum’la kucaklaşıyoruz...

  ·         Kınalıada’da İhap Hulusi’nin evi ve komşuları

  ·         Ada’nın renk cümbüşü Tanaş

  ·         Rum kızı İvi’nin hikâyesi

  ·         Kayhan Türkçü, sevgisini şölene dönüştürürdü

  ·         “Fotospor”da muhabirliğe başlıyorum

  ·         Yurtdışı maceram başlıyor

  ·         Portakal sandığındaki baz morfin

  ·         Gece yarısı Münih’in kapı önünde

  ·         Öğle üzeri Kopenhag görünüyor

  ·         Beyoğlu’nu “kilit taşı”yla süslüyoruz

  ·         Alev Ebüzziya’yla aşık atmak mı?..

  ·         İskandinavya’da “bilinmeyen”e yolculuk!..

  ·         “İsveççe öğren gel...”

  ·         Bir parti mal

  ·         Fareli aşk gecesi

  ·         Marmarisli Hasan

  ·         İşsizim... Aşksızım... Norrtäljeliyim

  ·         Bir omleti çok gördüler

  ·         “Palme’nin Gülü...”

  .         Ana Tanrıça Kibele