1960’lı yılların Galatasaray Lisesi’nde tabiri caizse oldukça “haylaz” bir öğrencilik dönemi geçiren Prof. Dr. A. Aydın Kunt, kitaba adını veren lakabı da lise sıralarındaki arkadaşlarına ait: “Kavun…” Belki de çocukluğunun, çok dilli, dinli, renkli bir kültürün harmanlandığı İstanbul’un mahallelerinde geçmesi; yaşama bu kadar mizahi üslupla yaklaşabilmesini ve bu kadar farklı noktalardan kesit alıp bakabilmesini sağladı Aydın Kunt’a.  Yaşadıklarına dair aldığı ilmek ilmek notlar, günce defterleri, onun bir nevi yaşamına nasıl dışarıdan bakıp, vaziyet planını çıkardığı bir enstantaneye dönüştüğü konusunda ipuçları veriyor.

Elinizdeki bu kitap, bir dönemin İstanbuluna yarenlik ediyor; insancıl ölçülerin kullanıldığı mekanlardan, insanların birbirine temas ettiği, esnafından şoförüne birbirinin diline dinine sahip çıktığı mahallelerine konuk ediyor. Hem de çok uzak bir zaman değil, bundan yarım yüzyıl öncesinin Şişlisine, Kadıköyüne götürüyor bizleri. Çocuk gözleriyle tanık olduğu dönemden akademide mimarlık okumaya karar verdiği döneme kadar uzanan bu süreçte, Kunt’un çok renkli kişiliği adeta yaşadığı dönemle de örtüşüyor. Mimar olduktan sonra büyüdüğü İstanbul ile kuşkusuz çatışmalar yaşayan Kunt, mozaiğin renkli parçalarını bu kitapla tamamlamış. Ama içinde hep eksikliğini duyduğu ve belki de sırtında taşıdığı ağırlığı bir nebze de olsa hafifletme isteğiyle… Bunun için de, çizerken de yazarken de en yakın destekçisi olduğu kalem kağıdıyla bulmuş dermanını… 

“(…) Niye yazdım?” sorusunun da birkaç yanıtı, bu kitabı yazmamın birkaç gerekçesi var... Sanırım ilk ve en önemlisi: “Ölüm korkusu”dur. Bu yaşadıklarımı kimselere aktaramadan ölürüm diye korktum nedense, özellikle de kızıma... Çünkü başkalarını belki de hiç mi hiç ilgilendirmeyecek olan birçok şey, kızım için bilinmesi gereken şeylerdi kanımca(…)”

Prof. Dr. A. Aydın Kunt, 2006 yılında ilk basımı gerçekleştirilen “Kavun Unutmadan” adlı kitabını, büyümesine tanıklık edemediği kızı Ebru Kunt Akın’a adamış.  Bu kez yeni basımla “Kavun Unutmadan” kitabı tekrar okuyucularına ve dönemine kendini yeniden hatırlatıyor. Kitapta adı geçen birçok kişi ne yazık ki bugün aramızda değil tıpkı Bahçeşehir Üniversitesi’nde mimarlık bölümünde öğretim üyesiyken 2012 yılında kendisinin de aramızdan ayrılışı gibi…